♥♥♥نهال زندگی ام♥♥♥

  اول من آب بودم              بودم میان دریا بعدا بخار گشتم             رفتم به آسمانها در آسمان آبی                 یه تکه ابر دیدم با شور و شوق بسیار    رفتم به آن رسیدم باران شدم چکیدم             بر ذره ذره خاک    عزیزم اینروزا بارون خیلی آروم و مهربانانه میباره منم اینجا برات شعر بارون گذاشتم چون توهم خیلی بارون رو خیلی دوست داری همیشه تو خونه برای خودت چتر خیالی درست میکنی و من و بابا رو میبری زیرش و میگی ...

نهالم در سکوت مبهم زندگی آوای مطلق و پرمعنای هستی ام شدی...   36 ماهگیت مبارک... خانومم مهربانا... مواظب نهالم  باش  نو پاست، اما همه زندگیم همین نهال است با آن زنده ام و زندگی میکنم این نهالیست که دارم به قلب می پرورم  و با جان آب میدهم با این نهال، روحم، جسم خاکی ام را کنار زده دیگر نه غذا میخورم و نه آب مینوشم با این نهال همیشه سیرم و سیراب عجب نهال دوست داشتنی ست، نهال زندگی ام...   ...

عزیزم ... عروسک مامان...الان که دارم مینویسم جمعه بعد از ظهره و تو و بابا حمید نهار خوردین و جلوی تلویزیون دوتاتونم خوابتون گرفته منم جای شما و بابا رو مرتب کردم و از خدا خواسته اومدم برا سر وبلاگت تا بلکه بتونم بازم از خانوم گل ناز و خوشگل و مهربونم بنویسم عزیز دلم                 خوشگل خانومم                                                                                   نه...